Inleiding

Iedereen heeft recht op bestaanszekerheid: een bestaan met voldoende en voorspelbaar inkomen, een woning, toegang tot onderwijs en zorg, een zinvolle daginvulling en een buffer voor onverwachte uitgaven. Dit is nodig om mee te kunnen doen in de samenleving. Voor veel inwoners is dit niet vanzelfsprekend. Mensen kunnen door allerlei omstandigheden of gebeurtenissen moeite hebben om zichzelf en hun bestaan te organiseren. Vaak is niet meer goed uit te maken wat precies oorzaak en wat gevolg is in dit proces. Wat kan meespelen zijn de gevolgen van een ongeval, ziekte, baanverlies, ingrijpende levensgebeurtenissen (zoals echtscheiding, huisuitzetting, dakloosheid of het overlijden van een naaste). Ook zijn er mensen die vanwege nare jeugdervaringen (pesten, mishandeling, verwaarlozing, uithuisplaatsing, ouders met een verslaving of in detentie) van jongs af aan voor hun bestaan hebben moeten knokken. Of mensen die door bepaalde kwetsbaarheden (lichamelijke of mentale gezondheidsproblemen) of beperkingen (zoals beperkte gezondheidsvaardigheden of verstandelijke beperkingen) moeite hebben om zelf in hun bestaansvoorwaarden te voorzien. Verborgen, onderliggende factoren die kunnen meespelen zijn laaggeletterdheid en onvoldoende gezondheidsvaardigheden. Een belangrijke rol en verantwoordelijkheid in het beschermen en borgen van bestaanszekerheid ligt bij de nationale overheid. Denk aan de wooncrisis en de huidige ongelijkheid tussen inwoners en de grote gezondheidsverschillen die hiermee samenhangen. Het is net zo belangrijk om op lokaal niveau in te zetten op bestaanszekerheid. Dat doen we met dit uitvoeringsprogramma vanuit de aandachtsgebieden die hieronder staan maar ook door te werken aan een sterke sociale basis in de samenleving. Daar wordt vanuit het uitvoeringsprogramma Gezond Samenleven op ingezet.